urgens
urgens (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. pisemne ponaglenie[1]
- odmiana:
- (1.1)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik urgens urgensy dopełniacz urgensu urgensów celownik urgensowi urgensom biernik urgens urgensy narzędnik urgensem urgensami miejscownik urgensie urgensach wołacz urgensie urgensy
- przykłady:
- (1.1) Równocześnie na kilkakrotny urgens, co mają robić ci z naszych drużyniaków, którzy znajdują się już w mundurach austriackich, otrzymaliśmy wyraźny zakaz samowolnego opuszczenia szeregów, bo zwolnienie nas z wojska austriackiego jest w toku[3].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) monit, napomnienie, ponaglenie, upomnienie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „urgens” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
- ↑
Hasło „urgens” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Stanisław Sosabowski, Droga wiodła ugorem
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
urgens (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1) urgens, ~entis
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 711.