unikalny
unikalny (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik jakościowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik unikalny unikalna unikalne unikalni unikalne dopełniacz unikalnego unikalnej unikalnego unikalnych celownik unikalnemu unikalnej unikalnemu unikalnym biernik unikalnego unikalny unikalną unikalne unikalnych unikalne narzędnik unikalnym unikalną unikalnym unikalnymi miejscownik unikalnym unikalnej unikalnym unikalnych wołacz unikalny unikalna unikalne unikalni unikalne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Każdy płatek śniegu jest unikalny.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) rzadki, jedyny w swoim rodzaju, niezwykły, nadzwyczajny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. unikalność ż, unikat m, unikatowość ż
- przym. unikatowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ros. уника́льный (unikalʹnyj), końcowo z łac. ūnicus[1]
- uwagi:
- Jest to wyraz krytykowany przez wielu językoznawców jako łamiący zasady gramatyczne; jego budowa słowotwórcza wskazuje na znaczenie 'taki, który daje się unikać' (pol. unikać + -alny). Niektórzy lingwiści naciskają na używanie przymiotnika unikatowy zamiast unikalny (takie stanowisko prezentował m.in. Witold Doroszewski), jednak jest to formacja bardzo zakorzeniona w języku polskim i trudno ją z niego wyrugować[2].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) unique
- arabski: (1.1) وحيد
- białoruski: (1.1) унікальны
- bułgarski: (1.1) уникален
- esperanto: (1.1) unika, rara
- francuski: (1.1) unique
- gruziński: (1.1) ერთადერთი
- interlingua: (1.1) unic
- islandzki: (1.1) sjaldgæfur
- japoński: (1.1) 独特(どくとく)
- rosyjski: (1.1) уникальный
- slovio: (1.1) unikatju
- szwedzki: (1.1) unik
- tajski: (1.1) เอก
- ukraiński: (1.1) унікальний
- źródła:
