unicestwić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. unicestwiać)

(1.1) zob. unicestwiać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Trzeci rozbiór unicestwił Rzeczpospolitą, która została wymazana z politycznej mapy Europy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. unicestwianie n, unicestwienie n
czas. unicestwiać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: unicestwiać
źródła:
  1. Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn, Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.