uciekinier

uciekinier (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuʨ̑ɛ̇ˈcĩɲɛr], AS: [ućėḱĩńer], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto uciekł lub ucieka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uciekinier	uciekinierzy
dopełniacz	uciekiniera	uciekinierów
celownik	uciekinierowi	uciekinierom
biernik	uciekiniera	uciekinierów
narzędnik	uciekinierem	uciekinierami
miejscownik	uciekinierze	uciekinierach
wołacz	uciekinierze	uciekinierzy
depr. M. i W. lm: (te) uciekiniery

przykłady:

(1.1) Trzeba pomagać uciekinierom wojennym!

składnia:

kolokacje:

(1.1) poszukiwany / ukraiński uciekinier • pościg za uciekinierem • tropić / dogonić / dopaść / znaleźć / otoczyć / schwytać / gościć / przyjmować uciekiniera

synonimy:

(1.1) zbieg, zbiegły

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ucieczka ż, uciekinierstwo n

forma żeńska uciekinierka ż

czas. uciec dk., uciekać ndk.

przym. uciekinierski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. uciec + -inier

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fugitive, runaway
• białoruski: (1.1) уцякач m
• czeski: (1.1) běženec m
• hiszpański: (1.1) fugitivo m
• interlingua: (1.1) fugitivo, refugiato
• kaszubski: (1.1) ùcecznik m
• niemiecki: (1.1) Flüchtling m
• rosyjski: (1.1) беглец m
• szwedzki: (1.1) rymmare w
• włoski: (1.1) fuggiasco m, fuggitivo m

źródła: