turecczyzna

turecczyzna (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) język turecki

(1.2) ogół rzeczy pochodzących z Turcji lub wykonywanych na sposób turecki

(1.3) postawa charakteryzujący się zapatrzeniem w osiągnięcia kultury tureckiej

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	turecczyzna	turecczyzny
dopełniacz	turecczyzny	turecczyzn
celownik	turecczyźnie	turecczyznom
biernik	turecczyznę	turecczyzny
narzędnik	turecczyzną	turecczyznami
miejscownik	turecczyźnie	turecczyznach
wołacz	turecczyzno	turecczyzny

przykłady:

(1.1) W Palestynie turecczyzna wcale się nie zadomowiła.

(1.2) Wzbraniał się przed wpuszczeniem do domu całej tej turecczyzny, w której jego żona była zakochana.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) turecki

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) język

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. turecki

rzecz. Turek mos/mrz/ż, turecki mrz, turcyzm mrz, Turcja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. turecki + -yzna

uwagi:

(1.1) zobacz też: angielszczyzna • arabszczyzna • białoruszczyzna • bułgarszczyzna • chińszczyzna • chorwacczyzna • czeszczyzna • francuszczyzna • greczyzna • hiszpańszczyzna • hebrajszczyzna • niemczyzna • polszczyzna • portugalszczyzna • ruszczyzna • słowacczyzna • słoweńszczyzna • turecczyzna • ukraińszczyzna • węgierszczyzna • włoszczyzna

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: turecki

źródła: