tryftong (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtrɨftɔ̃ŋk], AS[tryftõŋk], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.-nk- 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu artykulacji, będący złożeniem samogłoski i dwóch półsamogłosek; przez użytkowników języka postrzegany jako złożenie trzech samogłosek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nazwę chińskiej sztuki geomancji, "feng shui", Polacy wymawiają jak "feng szuj", a tymczasem w chińskim "shui" zawiera tryftong [uei], a nie dyftong [ui] i sylabę powinno wymawiać się jak "szłej".
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) trójgłoska
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. tryftongiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: monoftongdyftongtryftong
tłumaczenia:
źródła: