triumf

triumf (język polski)

wymowa:

IPA: [trʲjũw̃f], AS: [trʹi ̯ũũ̯f], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wspaniałe zwycięstwo, sukces

(1.2) radość ze zwycięstwa, sukcesu

(1.3) zwycięstwo jednej idei nad drugą

(1.4) hist. w starożytnym Rzymie: uroczysty wjazd zwycięskiego wodza do Rzymu; zob. też triumf w Wikipedii

(1.5) przest. karc. atut

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	triumf	triumfy
dopełniacz	triumfu	triumfów
celownik	triumfowi	triumfom
biernik	triumf	triumfy
narzędnik	triumfem	triumfami
miejscownik	triumfie	triumfach
wołacz	triumfie	triumfy

przykłady:

(1.3) Triumf rozumu nad przesądem jeszcze nie doszedł do skutku.

(1.4) Rzymianie odróżniali wielki triumf (triumphus curulis) i wyższą od niego owację (ovatio).

(1.5) Stolik przepuścił blotkę, a wtedy W przebił triumfem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1,3) zwycięstwo

(1.1-4) tryumf

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tryumf m , triumfator m / tryumfator m, triumfatorka ż / tryumfatorka ż, triumfalizm m, tryumfalizm m

czas. triumfować ndk. / tryumfować ndk., zatriumfować dk.

przym. triumfalny, tryumfalny, triumfalistyczny, tryumfalistyczny

przysł. triumfalnie, tryumfalnie, triumfalistycznie, tryumfalistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. triumphus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) triumph; (1.2) triumph; (1.3) triumph; (1.4) triumph; (1.5) triumph
• arabski: (1.1) ظفر, فتح, انتصار, نصر
• bułgarski: (1.1) триумф m; (1.4) триумф m
• esperanto: (1.1) triumfo; (1.2) triumfo; (1.4) triumfo
• interlingua: (1.1) triumpho; (1.4) triumpho
• kataloński: (1.1) triomf m
• łaciński: (1.4) triumphus
• rosyjski: (1.1) триумф m; (1.4) триумф m
• ukraiński: (1.1) тріумф m; (1.4) тріумф m

źródła:

triumf (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) triumf

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	triumf	triumfy
dopełniacz	triumfu	triumfů
celownik	triumfu	triumfům
biernik	triumf	triumfy
wołacz	triumfe	triumfy
miejscownik	triumfu	triumfech
narzędnik	triumfem	triumfy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. triumfální

przysł. triumfálně

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

triumf (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) triumf

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz norweski (bokmål), kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

triumf (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) triumf

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz norweski (nynorsk), kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

triumf (occidental)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) triumf

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz occidental, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

triumf (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) zwycięstwo, wygrana

odmiana:

(1.1) en triumf, triumfen, triumfer, triumferna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) seger, viktoria, vinst

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: