trakcja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtrakʦ̑ʲja], AS[trakcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kolej. trasa lub sieć tras przystosowana do ruchu pojazdów szynowych[1]
(1.2) kolej. szyny, kable i urządzenia zainstalowane na trakcji (1.1)[1]
(1.3) kolej. napęd pojazdów szynowych zależny od rodzaju zainstalowanego silnika[1]
(1.4) kolej. dział kolejnictwa zajmujący się zastosowaniem napędów do celów przewozowych[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.2) Dwudziestosiedmiolatek spod Warszawy popełnił samobójstwo rzucając się na trakcję elektryczną.
(1.3) Rzadko zdarza się, że maszynista posiada uprawnienia do prowadzenia lokomotyw wszystkich trzech trakcji.
składnia:
kolokacje:
(1.3) trakcja parowa / spalinowa / elektryczna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) trasa
(1.3) napęd
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. trakcyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też trakcja w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „trakcja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „trakcja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.