terminativus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. przypadek określający koniec czynności (pytania: do kogo/czego?)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. terminus → „koniec
uwagi:
zobacz też: abessivus ablativus absolutivus accusativus adessivus allativus comitativus dativus dedativus elativus ergativus essivus genitivus illativus inessivus instrumentalis locativus nominativus partitivus possessivus prolativus terminativus translativus vocativus
źródła: