tańczyć (język polski) edytuj

 
para tańczy (1.1) walca
wymowa:
IPA[ˈtãj̃n͇ʧ̑ɨʨ̑], AS[tãĩ ̯ṇčyć], zjawiska fonetyczne: nazal.rozs. artyk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zatańczyć)

(1.1) choreogr. poruszać się rytmicznie w takt muzyki, wykonywać taniec
(1.2) poruszać się szybko w jakimś rytmie
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Chadzam na dansingi, bo lubię tańczyć.
(1.1) Powiedziano mi, żebym tańczyła, żebym zachowywała się tak, jakby nikt na mnie nie patrzył[1].
(1.2) Przed oczami zaczęły tańczyć jej świetliste plamki.
składnia:
(1.1) tańczyć + B.nie tańczyć + D.
(1.2) tańczyć na + Ms.
kolokacje:
(1.1) pary / tancerki / tancerze tańczą • tańczyć krakowiaka / kujawiaka / mazura / salsę / sambę / tango • tańczyć na stole / na parkiecie / w balecieznakomicie tańczyć • uwielbiam tańczyć
(1.2) płomienie / promienie tańczą • tańczyć na powierzchni / na ścianie
synonimy:
(1.1) pląsać; przest. tańcować
(1.2) przest. tańcować
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) poruszać się
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. taniec mrz, tancerka ż, tancerz mos, tańczenie n
czas. tańcować ndk., obtańcować dk., przetańczyć dk., wytańczyć dk., zatańczyć dk.
przym. taneczny
przysł. tanecznie
związki frazeologiczne:
tańczyć tak, jak ktoś zagratańczyć na wulkanietańczyć koło czegośtańczyć po łacinie
etymologia:
pol. taniec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: