szwindel (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈʃfʲĩndɛl], AS[šfʹĩndel], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. nieuczciwy interes
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jakiś w tym szwindel, mój panie, musi być[3].
(1.1) Żył w świecie, w którym oszustwa, podstępne bankructwa, plajty, wszelkiego rodzaju szwindle, wyzysk były chlebem codziennym, wszyscy się tym łakomie karmili (…)[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cygaństwo, granda, kanciarstwo, kancik, kant, krętactwo, krętanina, macherka, macherstwo, machloja, machlojka, matactwo, oszustwo, przekręt, przewałka, przewalanka, szacherka, szachrajstwo, szalbierstwo, szarlataństwo, szarlataneria, szwindelek[5]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) kłamstwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szwindlowanie n
zdrobn. szwindelek m
czas. szwindlować ndk.
związki frazeologiczne:
nigeryjski szwindelafrykański szwindel
etymologia:
niem. Schwindel[6][7]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „szwindel” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  3. Stefan Żeromski: Róża.
  4. Władysław Stanisław Reymont: Ziemia obiecana.
  5.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  6. Hasło „szwindel” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  7. Hasło „szwindel” w: Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14196-7, s. 916.