szantażysta

szantażysta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʃãntaˈʒɨsta], AS: [šãntažysta], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, kto stosuje szantaż, kto szantażuje kogoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szantażysta	szantażyści
dopełniacz	szantażysty	szantażystów
celownik	szantażyście	szantażystom
biernik	szantażystę	szantażystów
narzędnik	szantażystą	szantażystami
miejscownik	szantażyście	szantażystach
wołacz	szantażysto	szantażyści

przykłady:

(1.1) Polityk nie przestraszył się gróźb szantażysty i od razu poszedł na policję.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przestępca

hiponimy:

(1.1) szmalcownik

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szantaż m, szantażyk m, szantażowanie n

forma żeńska szantażystka ż

czas. szantażować ndk., zaszantażować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. szantaż + -ysta

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blackmailer
• białoruski: (1.1) шантажыст m
• bułgarski: (1.1) шантажист m
• czeski: (1.1) vyděrač m
• duński: (1.1) afpresser w
• esperanto: (1.1) ĉantaĝisto
• kaszubski: (1.1) straszëcél m
• niemiecki: (1.1) Erpresser m
• rosyjski: (1.1) шантажист m
• szwedzki: (1.1) utpressare w
• ukraiński: (1.1) шантажист m

źródła: