szaleństwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʃaˈlɛ̃j̃stfɔ], AS[šalĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.rozs. artyk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) postępowanie, zachowanie kategorycznie wykraczające poza przyjęte, przeciętne normy
(1.2) stan umysłu człowieka, który nad sobą nie panuje
(1.3) pot. med. psych. choroba psychiczna[1]
(1.4) zabawa, dobre bawienie się
(1.5) głupota, wariactwo, nieodpowiedzialne/irracjonalne zachowanie
odmiana:
(1.1-3)
(1.4-5)
przykłady:
(1.3) Lęk przed zachorowaniemlub nozofobiajest lękiem atawistycznym, podobnie jak strach przed śmiercią i szaleństwem.
(1.5) Służby pogotowia ratunkowego na hiszpańskich Balearach ostrzegły wczasowiczów przed zagrożeniami związanymi z zeskakiwaniem z balkonów i przekazały, żebalkoningoweszaleństwo pochłonęło tego lata cztery życia i doprowadziło do poważnych okaleczeń u wielu turystów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) wariactwo
(1.3) obłąkanie, niepoczytalność, obłęd, niezrównoważenie
(1.5) bezsens, wariactwo, brak piątej klepki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szalony mos, szał m, szaleniec m, szalej m, szalenie n, szaleńczość ż
czas. szaleć ndk., zaszaleć dk., poszaleć dk., wyszaleć się dk.
przym. szalony, szaleńczy
przysł. szalenie, szaleńczo
związki frazeologiczne:
do szaleństwadoprowadzić do szaleństwa / doprowadzać do szaleństwabiałe szaleństwow tym szaleństwie jest metoda
etymologia:
uwagi:
zob. też szaleństwo w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „szaleństwo” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.