swoje (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈsfɔjɛ], AS[sfoi ̯e], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pot. to, co jest czyjąś własnością albo komuś należy się[1]
(1.2) pot. czyjeś własne zdanie, własna racja[1]

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) lp M., B. i W., n oraz lm M., B. i W., nmos od: swój
odmiana:
(1.1-2)
(2.1) zob. swój
przykłady:
(1.1) Bo macie swoje za uszami i musicie to naprawić. To samo tyczy się moich zawodników, jeśli chcemy utorować sobie drogę[2].
(1.2) Nie mydl mi oczu, ja tam swoje wiem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. swojskość ż, swoistość ż, swojak m, oswajanie n, przyswajanie n
czas. oswajać, oswoić, przyswajać, przyswoić
przym. swój, swojski, swoisty
przysł. swojsko, swoiście
zaim. swój
związki frazeologiczne:
chłop swoje, diabeł swoje / pop swoje, czort swojedostać za swojedziad swoje, baba swojemieć swoje latamieć swoje za uszamipo swojemupostawić na swoimpowiedzieć swojepójść na swojewalczyć o swojewiedzieć swojewyjść na swoje / wychodzić na swojewrócić na swojerobić swoje : przysłowie każdy na swoje koło wodę ciągnie
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: swój
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „swoje” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Complete anarchie in Alkmaar, artykuł ze strony DePers.nl z 30 marca 2008 r., tłumaczenie.