sumienność

sumienność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha osoby, która rzetelnie wypełnia swoje obowiązki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	sumienność
dopełniacz	sumienności
celownik	sumienności
biernik	sumienność
narzędnik	sumiennością
miejscownik	sumienności
wołacz	sumienności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obowiązkowość, pieczołowitość, pilność, rzetelność, skrupulatność, staranność; książk. akrybia; przest. reg. akuratność

antonimy:

(1.1) niesumienność, nieobowiązkowość, nierzetelność, niestaranność; przest. reg. nieakuratność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sumienie n

przym. sumienny

przysł. sumiennie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) conscientiousness
• białoruski: (1.1) добрасумленнасць ż
• czeski: (1.1) svědomitost ż
• esperanto: (1.1) skrupulo
• kazachski: (1.1) ұждандылық
• łaciński: (1.1) religio ż
• niemiecki: (1.1) Gewissenhaftigkeit ż; Akribie ż
• rosyjski: (1.1) добросовестность ż
• ukraiński: (1.1) добросовісність ż, сумлінність ż
• węgierski: (1.1) lelkiismeretesség
• włoski: (1.1) coscienza ż

źródła: