sukno

sukno (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsuknɔ], AS: [sukno] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) gęsta, zgrzebna tkanina wełniana; zob. też sukno w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sukno	sukna
dopełniacz	sukna	sukien
celownik	suknu	suknom
biernik	sukno	sukna
narzędnik	suknem	suknami
miejscownik	suknie	suknach
wołacz	sukno	sukna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. suknia ż, sukienka ż, sukiennice nmos, sukiennik mos

przym. sukienny, sukienniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *sukъno, rzeczownik utworzony od czasownika prasł. *sukati → skręcać, nawijać nici (por. st.pol. sukać → skręcać razem kilka nitek) < praindoeur. *seu̯-k- od pierwiastka praindoeur. *seu̯- / *su- → giąć, zginać, obracać, skręcać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cloth
• bułgarski: (1.1) сукно n
• esperanto: (1.1) drapo
• kazachski: (1.1) шұға
• niemiecki: (1.1) (wollenes) Tuch n
• rosyjski: (1.1) сукно n
• ukraiński: (1.1) сукно n
• wilamowski: (1.1) štöff m, śtöff m

źródła: