studiować (język polski) edytuj

 
mężczyzna studiuje (1.2) coś
wymowa:
IPA[stuˈdʲjɔvaʨ̑], AS[studʹi ̯ovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) uczyć się na uczelni wyższej; być na studiach
(1.2) uważnie czytać, zgłębiać temat
(1.3) wpatrywać się uważnie
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Po skończeniu liceum mam zamiar studiować prawo.
(1.2) Jestem śpiący, bo wczoraj do późna w nocy studiowałem podręcznik do anatomii.
(1.3) Przez dłuższą chwilę studiował wyraz jej twarzy, zastanawiając się, czy nie żartuje.
składnia:
(1.1-3) studiować + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. studentka ż, studiowanie n, studia nmos, student m, studium n
przym. studencki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: