staroć

staroć (język polski)

starocie (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈstarɔʨ̑], AS: [staroć]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński lub męskorzeczowy

(1.1) stara rzecz, dla niektórych jednak wartościowa

(1.2) przen. utwór sprzed lat

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	staroć	starocie
dopełniacz	staroci / starocia	staroci
celownik	staroci / starociowi	starociom
biernik	staroć	starocie
narzędnik	starocią / starociem	starociami
miejscownik	staroci / starociu	starociach
wołacz	staroci / starociu	starocie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) grat, rupieć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. starość ż, starczość ż, starzec m, staruszek m, staruszka ż, starzenie n, postarzenie n, postarzanie n, stary mos, starzyzna ż

czas. starzeć ndk., postarzać ndk., postarzyć dk.

przym. stary, stareńki

przysł. staro

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: