sromać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈsrɔ̃maʨ̑], AS[srõmać], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) przest. zawstydzać[1]

czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)

(2.1) przest. wstydzić się[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(2.1) mieszkają w lasach, jedzą strawy plugawe, nie sromają się wobec rodziców mówić rzeczy ladace[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. srom m, sromota ż
czas. zasromać dk.
przym. sromotny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zawstydzać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wstydzić się
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „sromać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Szczęsny Morawski, Sądecczyzna, Kraków 1863, s. 6.