spryt

spryt (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach

(1.2) zdolność wychodzenia z korzyścią z każdej sytuacji zwykle w sposób nieuczciwy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	spryt	spryty
dopełniacz	sprytu	sprytów
celownik	sprytowi	sprytom
biernik	spryt	spryty
narzędnik	sprytem	sprytami
miejscownik	sprycie	sprytach
wołacz	sprycie	spryty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bystrość, dryg, inteligencja, obrotność, pomysłowość, przemyślność, smykałka, sprytność, talent, wymyślność, zręczność, zwinność

(1.2) chytrość, cwaniactwo, frantostwo, przebiegłość, sprytność

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) umiejętność, zdolność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spryciara ż, spryciarz mos, sprytność ż, sprycik mrz, spryciarstwo n

przym. sprytniutki, sprytny

przysł. sprytnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cleverness, ingeniousness, shrewdness; (1.2) cunning, shrewdness
• francuski: (1.1) esprit m, habileté ż, ingéniosité ż
• gudźarati: (1.1) ચાલબાજી ż (cālabājī)
• hiszpański: (1.1) habilidad ż, ingenio m; (1.2) astucia ż
• litewski: (1.1) apsukrumas m, sumanumas m; (1.2) gudrumas m
• rosyjski: (1.1) смекалка ż, сообразительность ż
• ukraiński: (1.1) спритність ż
• włoski: (1.1) ingegnosità ż; (1.2) astuzia ż, furbizia ż

źródła: