sprowokować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌsprɔvɔˈkɔvaʨ̑], AS[sprovokovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) aspekt dokonany od: prowokować
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Chcesz mnie sprowokować swoim zachowaniem? Pamiętaj, że kto sieje wiatr, ten zbiera burzę!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. prowokować ndk.
rzecz. prowok mos, prowokacja ż, prowokacyjność ż, prowokatorstwo n, prowokator m, prowokatorka ż, prowokowanie n, sprowokowanie n
przym. prowokacyjny, prowokatorski
przysł. prowokacyjnie, prowokatorsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: prowokować
źródła: