skandaliczny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌskãndaˈlʲiʧ̑nɨ], AS[skãndalʹičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) stanowiący skandal, mający cechy skandalu
(1.2) taki, który wywołuje oburzenie, zgorszenie i przynosi wstyd
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Ujawniły one skandaliczną chciwość i prawdziwy poziom moralny głównego żydożercy Trzeciej Rzeszy[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1-2) skandaliczny incydent • skandaliczna prowokacja
(1.1) kronika skandaliczna • skandaliczne zdarzenie / wydarzenie
(1.2) skandaliczny błąd • skandaliczna decyzja / organizacja / nieudolność / przewlekłość / pomyłka / wypowiedź • skandaliczne zachowanie / zaniedbanie • skandaliczne warunki / zaniechania
synonimy:
(1.2) oburzający, gorszący, zawstydzający, karygodny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skandal m, skandaliczność ż, skandalista m, skandalistka ż
przysł. skandalicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Franciszek Ryszka, Noc i mgła : Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.