sensat

sensat (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsɛ̃w̃sat], AS: [sẽũ̯sat], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. człowiek sztucznie poważny, silący się na uczoność, mędrkujący

(1.2) pot. człowiek doszukujący się we wszystkim sensacji, wzbudzający sensację

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sensat	sensaci
dopełniacz	sensata	sensatów
celownik	sensatowi	sensatom
biernik	sensata	sensatów
narzędnik	sensatem	sensatami
miejscownik	sensacie	sensatach
wołacz	sensacie	sensaci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sensacja ż, sensacyjność ż

forma żeńska sensatka

przym. sensacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

Hasło „Kto to jest sensat?” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.