sanktuarium

sanktuarium (język polski)

sanktuarium (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌsãŋktuˈ^warʲjũm], AS: [sãŋktu^u̯arʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • epenteza ł • akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. otoczony czcią obiekt religijny będący miejscem przechowywania świętych przedmiotów lub relikwii oraz sprawowania kultu; zob. też sanktuarium w Wikipedii

(1.2) przen. miejsce szczególnie ważne, bogate w pewien walor

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sanktuarium	sanktuaria
dopełniacz	sanktuarium	sanktuariów
celownik	sanktuarium	sanktuariom
biernik	sanktuarium	sanktuaria
narzędnik	sanktuarium	sanktuariami
miejscownik	sanktuarium	sanktuariach
wołacz	sanktuarium	sanktuaria

przykłady:

(1.1) Do sanktuarium ostrobramskiego zmierzają tłumy pielgrzymów.

(1.2) Sumienie jest najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on sam z Bogiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) sanktuarium diecezjalne / lokalne / maryjne / narodowe / pasyjne • erygowane sanktuarium katolickie • kustosz sanktuarium

synonimy:

(1.1) świątynia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sanktuaryjny

przym. sanktuaryjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. sanctuarium

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shrine, sanctum; (1.2) sanctuary, żart. holy of holies
• arabski: (1.1) مقام ,مقدس ,حرم
• czeski: (1.1) sanktuárium n, svatyně ż
• francuski: (1.1) sanctuaire
• hiszpański: (1.1) santuario m; (1.2) santuario m
• łaciński: (1.1) sanctuarium n
• niemiecki: (1.1) Sanktuarium n
• rosyjski: (1.1) святилище n
• ukraiński: (1.1) святилище n
• wietnamski: (1.2) nơi tôn nghiêm
• włoski: (1.1) santuario m

źródła: