samobójca (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌsãmɔˈbujʦ̑a], AS[sãmobui ̯ca], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba próbująca zabić samą siebie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zamach terrorystyczny przeprowadziło dwóch samobójców.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. samobójstwo n
forma żeńska samobójczyni
przym. samobójczy
przysł. samobójczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. samo- + -bójca
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: