Wikisłownik

słyszeć

słyszeć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ˈswɨʃɛʨ̑], AS: [su̯yšeć] ​?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) fizj. odbierać dźwięk za pomocą zmysłu słuchu
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIb
 
formaliczba pojedynczaliczba mnoga
1. os.2. os.3. os.1. os.2. os.3. os.
bezokoliczniksłyszeć
czas teraźniejszysłyszę słyszysz słyszy słyszymy słyszycie słyszą
czas przeszłymsłyszałem słyszałeś słyszał słyszeliśmy słyszeliście słyszeli
żsłyszałam słyszałaś słyszała słyszałyśmy słyszałyście słyszały
nsłyszałom słyszałoś słyszało
tryb rozkazującyniech słyszęsłysz niech słyszysłyszmy słyszcie niech słyszą
przykłady:
(1.1) Czy ty słyszysz, co do ciebie mówię?
składnia:
(1.1) słyszeć + B. • nie słyszeć + D.
kolokacje:
(1.1) słyszeć hałas / szum liści / warkot / stuk / rozmowę / …
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słyszenie n, słuch m, niedosłyszący mos
czas. posłyszeć, słuchać, zasłyszeć, osłuchiwać
przym. słuchowy
związki frazeologiczne:
ludzie piszą, jak słyszą
etymologia:
uwagi:
(1.1) „słyszeć” dotyczy tylko odbierania dźwięku, natomiast „słuchać” oznacza, że ktoś słyszy i jednocześnie skupia na tym uwagę
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=słyszeć&oldid=8315400”