sąsiad (język polski) edytuj

 
sąsiedzi (1.1)
wymowa:
IPA[ˈsɔ̃w̃ɕat], AS[sõũ̯śat], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.asynch. ą  ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, której dom / mieszkanie jest blisko czyjegoś domu / mieszkania
(1.2) ogólnie ktoś, kto ma działkę itp. obok innej albo siedzi obok kogoś w teatrze, szkole itp.
(1.3) kraj, który graniczy z danym państwem
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Ewa pożyczyła od sąsiada szklankę mąki.
(1.1) Sąsiedzi naprzeciwko kupili w tym miesiącu od razu dwa szare nieużywane samochody.
(1.2) Mój sąsiad z lewej cały seans chrapał.
(1.3) Jelenie sika w Polsce rzadkością, jednak nasi południowi sąsiedzi mają bardzo liczną populację i przepiękne gwizdowiska[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) somsiad
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sąsiedztwo n
forma żeńska sąsiadka ż, sąsiadeczka ż
czas. sąsiadować
przym. sąsiedzki, sąsiedni
związki frazeologiczne:
sąsiad dziwaczekbardziej boli zły sąsiad niż ranynie kupuj majętności, kupuj sąsiadazła żona, zły sąsiad, diabeł trzeci – jednej matki dziecisto lat zdrowia, beczka wina, dobry sąsiad i dziewczynanie ma nic gorszego nad sąsiada złegokiedy bieda, nie idź do Żyda, ino do sąsiadau sąsiada dojniejsze krowykura sąsiada jest zawsze tłustsza niźli własna gęśśpi bezpiecznie, kto ma dobrych sąsiadówkto kopie dół dla sąsiada, winien go kopać na swoją miarę
etymologia:
prasł. sǫsědъten, kto siedzi razem z kimś, obok kogoś, sąsiad[2]
por. białor. сусед, bułg. съсед, chorw. susjed, czes. soused, dłuż. sused, głuż. susod, ros. сосед, słń. sosed, słc. sused, scs. сѫсѣдъ, st.rus. сусѣдъ, ukr. сусід
uwagi:
zob. też sąsiad w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. polowaniawrosji.pl
  2.   Hasło „sąsiad” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.