rywalizacja

rywalizacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌrɨvalʲiˈzaʦ̑ʲja], AS: [ryvalʹizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ubieganie się o pierwszeństwo, o zdobycie czegoś; konkurowanie

(1.2) sport. zawody, zmagania sportowe, rozgrywka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rywalizacja	rywalizacje
dopełniacz	rywalizacji	rywalizacji / przest. rywalizacyj
celownik	rywalizacji	rywalizacjom
biernik	rywalizację	rywalizacje
narzędnik	rywalizacją	rywalizacjami
miejscownik	rywalizacji	rywalizacjach
wołacz	rywalizacjo	rywalizacje

przykłady:

(1.1) Siła, rywalizacja i fizyczna odwaga normalnych, przyzwoitych mężczyzn jest odpowiedzialna za większość tego, co w świecie jest słuszne.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rozgrywka

(1.2) konkurencja, rozgrywka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rywal m, rywalka ż, rywalizowanie n

czas. rywalizować ndk.

przym. rywalizacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rivalry; (1.2) rivalry, competition, contest
• arabski: (1.2) مباراة ż, منافسة ż, تنافس m, مزاحمة ż
• francuski: (1.1) rivalité ż; (1.2) rivalité ż, compétition ż
• interlingua: (1.2) rivalitate
• kataloński: (1.1) rivalitat ż; (1.2) rivalitat ż
• ukraiński: (1.1) супе́рництво n; (1.2) супе́рництво n
• włoski: (1.1) rivalità ż; (1.2) rivalità ż, competizione ż, gareggiamento m, combattimento m, gara ż

źródła: