rynna

rynna (język polski)

rynna (1.1)

rynny (1.2)

wymowa:

​, IPA: [ˈrɨ̃nːa], AS: [rỹ•na], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bud. rura, do której spływają wody zgromadzone na dachu podczas deszczu: zob. też rynna w Wikipedii

(1.2) geol. długie i wąskie wgłębienie powstające na skutek ruchu lodowca, lądolodu bądź spływającej wody; zob. też rynna (geomorfologia) w Wikipedii

(1.3) nadmuchiwana zjeżdżalnia, służąca do ewakuacji ludzi z samolotu

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rynna	rynny
dopełniacz	rynny	rynien
celownik	rynnie	rynnom
biernik	rynnę	rynny
narzędnik	rynną	rynnami
miejscownik	rynnie	rynnach
wołacz	rynno	rynny

przykłady:

(1.1) Po deszczu, pozostałe na dachu wody opadowe spłynęły po rynnie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rynniarz m, rynnica ż

zdrobn. rynienka ż

przym. rynnowy

związki frazeologiczne:

wpaść z deszczu pod rynnę

etymologia:

niem. Rinne

uwagi:

zob. też rynna (ujednoznacznienie) w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gutter; (1.2) gully
• baskijski: (1.1) erreten
• bułgarski: (1.1) улук m
• duński: (1.1) tagrende w
• esperanto: (1.1) gutujo, defluilo
• hiszpański: (1.1) canalón m
• kaszubski: (1.1) rëna ż
• niemiecki: (1.1) Rinne ż
• rosyjski: (1.1) жёлоб m
• turecki: (1.1) oluk
• tuvalu: (1.1) alāvai
• ukraiński: (1.1) ринва ż, риштак
• wilamowski: (1.1) rynn ż

źródła: