rycerski (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[rɨˈʦ̑ɛrsʲci], AS[rycersʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z rycerzem i rycerstwem

przymiotnik jakościowy

(2.1) zachowujący się w sposób przypisywany średniowiecznemu rycerstwu
(2.2) świadczący o rycerstwie, rycerskości
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Wiele czasu i uwagi szlachta poświęcała polowaniom, które uważano za zdrową, prawdziwie męską rozrywkę, wspaniale ćwiczącą rycerskie umiejętności[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) zakon rycerski • romans rycerskikoło rycerskie
(2.2) epos / etos rycerski • rycerskie zachowanie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(2.1-2) szlachetny, honorowy, wierny, mężny, odważny, dzielny, waleczny, szarmancki, opiekuńczy
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rycerz m, rycerstwo n, rycerskość ż
przysł. rycersko
związki frazeologiczne:
po rycersku
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.