rozrzucić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[rɔzˈʒuʨ̑iʨ̑], AS[rozžućić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. rozrzucać)

(1.1) zob. rozrzucać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Pański syn zdenerwował się, że Krysia nie chce z nim zatańczyć i rozrzucił wszystkim dzieciom zabawki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozrzut m, rozrzutność ż, rozrzutnik m, rozrzutnica ż, rozrzucanie n, rozrzucenie n
czas. rozrzucać ndk.
przym. rozrzutny
przysł. rozrzutnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: