restaurator

restaurator (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌrɛstawˈratɔr], AS: [restau̯rator], zjawiska fonetyczne: u → ł • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. właściciel, menadżer restauracji

(1.2) książk. zob. konserwator (zabytków)

(1.3) hist. polit. wskrzesiciel, odnowiciel

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	restaurator	restauratorzy
dopełniacz	restauratora	restauratorów
celownik	restauratorowi	restauratorom
biernik	restauratora	restauratorów
narzędnik	restauratorem	restauratorami
miejscownik	restauratorze	restauratorach
wołacz	restauratorze	restauratorzy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) restaurator zabytków

(1.3) restaurator monarchii

synonimy:

(1.2) konserwator

(1.3) odnowiciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

forma żeńska restauratorka; rzecz. restauracja

(1.1) przym. restauracyjny, restauratorski

(1.2-3) restaurować

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) franc. restaurateur

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) рэстаратар m
• bułgarski: (1.1) ресторантьор m; (1.2) реставратор m
• jidysz: (1.1) רעסטאָראַטאָר m (restorator)
• rosyjski: (1.1) ресторатор m
• ukraiński: (1.1) ресторатор m

źródła: