ręczyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈrɛ̃n͇ʧ̑ɨʨ̑], AS[rṇčyć], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) odpowiadać za coś lub za kogoś
(1.2) być czegoś pewnym
(1.3) st.pol. zabierać czyjeś mienie jako zapłatę za długi[1]
(1.4) st.pol. przyjmować coś, dając zaświadczenie wykonania dawniejszych zobowiązań[1]

czasownik zwrotny niedokonany ręczyć się

(2.1) praw. st.pol. poręczać realizację zobowiązań materialnych[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Za jego uczciwość mogę ręczyć, czym tylko chcesz.
(1.2) Jeden leśniczy w leśnej dziczy / (nazwisko, adres się nie liczy) / każdego roku (mniejsza z datą) / na trzeźwo (choć nie ręczę za to), / jak jeleń na polanie ryczy.[2]
składnia:
(1.1) ręczyć za + B. (kogo, co)
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) dawać gwarancję, gwarantować, poręczać, oświadczać, potwierdzać, twierdzić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rączęta nmos, ręczniczek mrz, ręczenie n, rączka ż, rękojmia, poręczyciel, ręka
czas. dk. poręczyć
czas. zaręczać, poręczać
przysł. ręcznie
związki frazeologiczne:
(1.1) nie ręczyć za siebieręczyć głową
etymologia:
(1.1-2) prasł. †rǫčiti – podawać rękę na znak gwarancji
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Słownik Polszczyzny XVI wieku
  2. Wisława Szymborska, limeryk z tomu Rymowanki dla dużych dzieci