Wikisłownik

równonoc

równonoc (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ruvˈnɔ̃nɔʦ̑], AS: [ruvnõnoc], zjawiska fonetyczne: nazal.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) astr. moment przejścia Słońca przez punkt, w którym ekliptyka przecina równik niebieski; długość dnia i nocy jest wówczas jednakowa; zob. też równonoc w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikrównonocrównonoce
dopełniaczrównonocyrównonocy
celownikrównonocyrównonocom
biernikrównonocrównonoce
narzędnikrównonocąrównonocami
miejscownikrównonocyrównonocach
wołaczrównonocyrównonoce
przykłady:
(1.1) Na skutek występowania precesji osi Ziemi punkty równonocy przesuwają się po ekliptyce[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) równonoc wiosenna • równonoc jesienna • punkt równonocy
synonimy:
(1.1) ekwinokcjum
antonimy:
(1.1) przesilenie, solstycjum
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. równonocny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. równo- + noc
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „Równonoc” w Wikipedii
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=równonoc&oldid=7986965”