puszcza (język polski) edytuj

 
puszcza (1.1)
wymowa:
IPA[ˈpuʃʧ̑a], AS[pušča]
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziki, pierwotny las o dużej powierzchni; zob. też puszcza w Wikipedii
(1.2) daw. pustkowie

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp tryb oznajmujący od: puszczać
odmiana:
(1.1-2)
(2.1) zob. puszczać
przykłady:
(1.2) A Mojżesz pasł trzodę Jetra, świekra swego, kapłana Madyjańskiego; i zagnał trzodę na puszczą, a przyszedł do góry Bożej, do Horeb (…)[1] (sic!)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) daw. pustynia
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) las
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pustynnienie n, pustelniczka ż, puszczak m, Puszczak m, pustkowie n, puszczyk m, pustelnik m, pustka ż, pustynia ż, puszczanin mos, pustelnica ż
przym. puszczański
związki frazeologiczne:
gdy jeleń wejdzie w moją puszczę, to jeleń mójgłos wołającego na puszczylepszy zając w miechu od niedźwiedzia w puszczynie podobała się Żydom na puszczy manna
etymologia:
prasł. *puťa < prasł. *pȗstъ
uwagi:
(1.1) zob. też puszcza w Wikicytatach
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pustkowie
źródła:
  1. Stary Testament, Księga Wyjścia 3:1, przekład Biblii gdańskiej