pustoszyć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[puˈstɔʃɨʨ̑], AS[pustošyć]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) pozbawiać jakiś obszar lub pomieszczenie dóbr, zwykle używając przemocy
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Cyklon spustoszył całą wyspę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) plądrować, rabować, niszczyć, dewastować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pustynnienie n, pustka ż, pustota ż, pustkowie n, pustać ż, pustak m, pustoszenie n, spustoszenie n, pustynia ż
czas. spustoszyć dk.
przym. pusty, puściutki, puściuteńki, puściuśki, puściusieńki
przysł. pusto
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: