przywitać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʃɨˈvʲitaʨ̑], AS[pšyvʹitać], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. witać)

(1.1) aspekt dokonany od: witać

czasownik zwrotny dokonany przywitać się (ndk. witać się)

(2.1) aspekt dokonany od: witać się
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Rano przywitało słońce, prześwitujące zza brudnych, poszarpanych chmur[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przywitanie n, witacz mrz, witaczka ż
wykrz. witam
czas. witać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: witać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: witać się
źródła:
  1. Ewa Cechnicka, Znak Anny, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.