przyswoić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[pʃɨsˈfɔjiʨ̑], AS[pšysfoi ̯ić], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.epenteza i ̯ 
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. przyswajać)

(1.1) aspekt dokonany od: przyswajać
odmiana:
(1.1) zob. przyswajać
przykłady:
(1.1) Ireneusz miał prawo pisać o tradycji, bo będąc uczniem św. Polikarpa, który słuchał nauk św. Jana apostoła, przyswoił sobie za jego pośrednictwem tradycję apostolską[1].
(1.1) Julia uczyła dziewczynkę czytać i pisać, Szymon przyswoił jej tabliczkę mnożenia[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. swoje n, przyswajanie n
przym. swoje
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: przyswajać
źródła:
  1. Olszewski Daniel, Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Ida Fink, Ślady, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.