przestępczość

przestępczość (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɛˈstɛ̃mpʧ̑ɔɕʨ̑], AS: [pšestẽmpčość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) krym. popełnianie przestępstw

(1.2) krym. ogół popełnionych przestępstw

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	przestępczość
dopełniacz	przestępczości
celownik	przestępczości
biernik	przestępczość
narzędnik	przestępczością
miejscownik	przestępczości
wołacz	przestępczości

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) przestępczość zorganizowana

(1.2) dynamika/intensywność/statystyka/struktura przestępczości • przestępczość osądzona/rzeczywista/stwierdzona/ujawniona

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przestępstwo n, przestępca m, przestępczyni ż

przym. przestępczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crime, criminality, delinquency; (1.2) crime, criminality, delinquency
• arabski: (1.1) إجرام
• białoruski: (1.1) злачыннасць ż
• duński: (1.1) kriminalitet w; (1.2) kriminalitet w
• hiszpański: (1.1) delincuencia ż; (1.2) delincuencia ż, criminalidad ż
• niemiecki: (1.1) Kriminalität ż; (1.2) Kriminalität ż
• nowogrecki: (1.1) εγκληματική συμπεριφορά ż; (1.2) εγκληματικότητα ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-2)
• ukraiński: (1.1) злочинність ż

źródła: