przemawiać (język polski) edytuj

 
mężczyzna przemawia (1.1)
wymowa:
IPA[pʃɛ̃ˈmavʲjäʨ̑], AS[pšẽmavʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.nazal.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przemówić)

(1.1) wygłaszać mowę do grupy ludzi[1]
(1.2) odzyskiwać zdolność mówienia, mówić coś po okresie milczenia
(1.3) przest. ujmować się za kimś[2]
(1.4) tylko w 3 os.: dowodzić czegoś, wskazywać na czyjąś rację lub pomyłkę
(1.5) przejawiać się w czymś[2]

czasownik zwrotny przemawiać się

(2.1) przest. kłócić się[1]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.3) Miałem już odłożyć słuchawkę, ale Marta w końcu do mnie przemówiła.
(1.4) Jego argumenty za niejedzeniem marchewki wcale do mnie nie przemawiały.
(1.5) Z jej gestów przemawiała dobroć.
składnia:
(1.4) przemawiać za + N. • przemawiać do + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mowa ż, mówienie n, przemawianie n, przemówienie n
czas. mółwić, mówić ndk., przemówić dk.
związki frazeologiczne:
przemawiać do rozsądkuprzemawiać do rozumuprzemawiać do wyobraźni
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „przemawiać” w: SJP.pl.
  2. 2,0 2,1   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.