przeciętny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʃɛˈʨ̑ɛ̃ntnɨ], AS[pšećntny], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niczym się nie wyróżniający, zwykły, nie wykraczający poza przeciętną
(1.2) stat. reprezentatywny, typowy
(1.3) pot. banalny, nieskomplikowany, prosty
(1.4) mat. będący wynikiem średniej arytmetycznej, czyli podzielenia sumy wartości przez ich liczbę; zob. też średnia arytmetyczna w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Ot, przeciętny miły facet, jakich wielu.
(1.2) Przeciętnej polskiej rodziny nie stać na kredyt.
(1.2) Jaką płeć miałby miećprzeciętny Polak”?
(1.3) To był bardzo przeciętny film.
(1.4) Przeciętny wiek internauty to 36 lat.
składnia:
kolokacje:
(1.4) wartość przeciętna
synonimy:
(1.1) niepozorny, nie rzucający się w oczy
(1.2) normalny, zwykły
(1.3) oklepany, pospolity, stereotypowy
(1.4) średni
antonimy:
(1.1) jaskrawy, rzucający się w oczy, wyróżniający się
(1.2) nietypowy, ekstremalny, skrajny
(1.3) wyjątkowy, niebanalny, wyrafinowany
(1.4) ekstremalny, skrajny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przeciętniactwo n, przeciętniak mos, przeciętniaczka ż, przeciętna ż, przeciętność ż
przysł. przeciętnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: