praktyczność (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tych, którzy praktyczni, życiowi i zaradni
(1.2) cecha tego, co praktyczne i użyteczne
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) praktyczność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zaradność
(1.2) użyteczność
antonimy:
(1.1-2) niepraktyczność
hiperonimy:
(1.1-2) cecha, zaleta
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. praxis n, praktyka ż, praktyk m, praktycyzm m, praktycysta m, praktycystka ż, praktykant m, praktykantka ż, praktykowanie n
czas. praktykować
przym. praktyczny, praktycystyczny
przysł. praktycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. praktyczny + -ość
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „praktyczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.