pracoholik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpraʦ̑ɔˈxɔlʲik], AS[pracoχolʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba cierpiąca na pracoholizm, uzależniona od wykonywanej pracy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pracoholizm m
forma żeńska pracoholiczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
połączenie pol. praca + alkoholik[1] będące tłumaczeniem ang. workaholic[2]
spotykane od przełomu XX i XXI wieku[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „PRACA” w: Krystyna Długosz-Kurczabowa, Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15258-1.
  2.   Porada „pracoholik” w: Poradnia językowa PWN.