powstawać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈfstavaʨ̑], AS[pofstavać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. powstać)

(1.1) zaczynać istnieć, być utworzonym, rozpoczętym
(1.2) wzniecać powstanie, rozpoczynać walkę zbrojną
(1.3) wstawać, podnosić się, stawać na nogi
(1.4) wynikać z czegoś, być konsekwencją
odmiana:
przykłady:
(1.1) Już dziś jest pełna jachtów, a przecież żeglarstwo w Japonii dopiero powstaje[1].
(1.2) Potem znów trach - osiemnasty rok - Niemcy rozbite, Polska powstaje![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tworzyć się, formować się
(1.4) wynikać, pojawiać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. powstać, postawić
rzecz. powstanie n, powstawanie n, powstaniec m
przym. powstańczy, powstały
związki frazeologiczne:
powstać z łoża boleści
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Urbańczyk, Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Igor Newerly, Pamiątka z Celulozy, 1952, Narodowy Korpus Języka Polskiego.