powiernik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈvʲjɛrʲɲik], AS[povʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zaufany, któremu ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych czy tajemnic
(1.2) osoba upoważniona przez kogoś do reprezentowania go w sprawach prawnych, sądowych, urzędowych itd.
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zausznik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. powiernictwo n, powierzanie n, powierzenie n
forma żeńska powiernica ż, powierniczka ż
czas. powierzać ndk., powierzyć dk.
przym. powierniczy, powierny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: