potępić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈtɛ̃mpʲiʨ̑], AS[potmpʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. potępiać)

(1.1) aspekt dokonany od: potępiać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Litwini wznosili groźne okrzyki i wymachiwali transparentami z napisem: "Papieżu! Przywróć nam Dziady!" Chodziło, jak wyjaśniła dziewczyna, o pradawny pogański obrzęd wywoływania duchów, potępiony przez głowę katolickiego kościoła i ścigany przez Święte Oficjum[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. potępiać
rzecz. potępienie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: potępiać
źródła:
  1. Witold Jabłoński, Dzieci nocy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.