postronny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈstrɔ̃nːɨ], AS[postrõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.gemin.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niezależny od jakiejś grupy osób i niezaangażowany w jej sprawy; t. niebiorący w czymś bezpośredniego udziału
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jak mógł twierdzić, że on, osoba postronna, lepiej od niej wie, jak było naprawdę![1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. strona ż, postronność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bronisław Świderski, Słowa obcego, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.