polowanie

polowanie (język polski)

polowanie (1.1)

polowanie (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌpɔlɔˈvãɲɛ], AS: [polovãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) łow. zespół czynności podejmowanych celem wytropienia i zabicia dzikiej zwierzyny

(1.2) przen. zorganizowany pościg za określonymi ludźmi w celu ich ujęcia lub zabicia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polowanie	polowania
dopełniacz	polowania	polowań
celownik	polowaniu	polowaniom
biernik	polowanie	polowania
narzędnik	polowaniem	polowaniami
miejscownik	polowaniu	polowaniach
wołacz	polowanie	polowania

przykłady:

(1.1) Myśliwi poszli na polowanie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. upolowanie n, pole n

zdrobn. polowanko n

czas. polować ndk., upolować dk.

przym. polny

związki frazeologiczne:

polowanie na czarownice

etymologia:

pol. polować + -anie < pol. pole

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hunting
• arabski: (1.1) صيد, قنص
• czeski: (1.1) lov m
• duński: (1.1) jagt w; (1.2) jagt w
• esperanto: (1.1) ĉaso
• ewe: (1.1) adedada
• fiński: (1.1) jahti
• francuski: (1.1) chasse ż
• hiszpański: (1.1) caza ż, cacería ż; (1.2) caza ż, persecución ż
• interlingua: (1.1) chassa
• japoński: (1.1) 狩り (かり, kari), 狩猟 (しゅりょう, shuryō)
• kaszubski: (1.1) jachta ż
• kataloński: (1.1) cacera ż
• koreański: (1.1) 사냥 (sayang)
• łotewski: (1.1) medības ż lm
• niderlandzki: (1.1) jacht ż
• niemiecki: (1.1) Jagd ż; (1.2) Jagd ż
• nowogrecki: (1.1) κυνήγι n; (1.2) κυνηγητό n
• rosyjski: (1.1) охота ż; (1.2) охота ż
• sanskryt: (1.1) पापर्द्धि
• szwedzki: (1.1) jakt
• ukraiński: (1.1) полювання n
• węgierski: (1.1) vadászat
• wilamowski: (1.1) jöet ż; (1.2) jöet ż
• włoski: (1.1) caccia ż, venazione ż

źródła: