Wikisłownik

polityka

polityka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [pɔˈlʲitɨka], AS: [polʹityka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl., ​?/i
wymowa ‹polityka› (akcent proparoksytoniczny) jest normatywna, w mowie potocznej jest dopuszczalna ‹polityka› (zwykły akcent paroksytoniczny)
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) całokształt działań jakiejś grupy, partii politycznej lub organizacji związanych z dążeniem do zdobycia i utrzymania władzy; zob. też polityka w Wikipedii
(1.2) system odgórnie wprowadzonych zasad

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: polityk
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpolitykapolityki
dopełniaczpolitykipolityk
celownikpolitycepolitykom
biernikpolitykępolityki
narzędnikpolitykąpolitykami
miejscownikpolitycepolitykach
wołaczpolitykopolityki
przykłady:
(1.1) Nie interesuje mnie polityka, uważam, że wszyscy politycy w rządzie i opozycji to oszuści.
(1.2) Polityka „zero tolerancji” nowojorskiego burmistrza Giulianiego przyniosła według jej zwolenników znaczny spadek przestępczości.
(1.2) Polityka haseł w naszej firmie wymusza zmianę hasła co 30 dni.
składnia:
kolokacje:
(1.1) polityka wewnętrzna / zagraniczna • polityka społeczna / ekonomiczna / regionalna / edukacyjna / migracyjna / zdrowotna • zielona polityka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. polityzacja ż, politycyzacja ż, polityk m, polityczka ż, politykowanie n, politykierstwo n, politykier m, polityczność ż, niepolityczność ż, upolitycznianie n, upolitycznienie n
czas. upolityczniać ndk., upolitycznić dk., politykować ndk.
przym. polityczny
przysł. politycznie
związki frazeologiczne:
strusia polityka
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=polityka&oldid=8286611”