podsłuchiwacz (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba podsłuchująca, mająca zwyczaj podsłuchiwania
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mój kolega jest świetnym podsłuchiwaczem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być podsłuchiwaczem • złapać / zauważyć podsłuchiwacza • zostać podsłuchiwaczem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podsłuchiwanie n
forma żeńska podsłuchiwaczka ż
czas. podsłuchać, nadsłuchiwać, podsłuchiwać
przym. podsłuchowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
W Słowniku języka polskiego pod redakcją W. Doroszewskiego słowo to widnieje jako dawne i rzadkie[1][2]; nowszy Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny pod redakcją H. Zgółkowej nie zamieszcza takich oznaczeń[3].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „podsłuchiwacz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „podsłuchiwacz” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. VI, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 723.
  3. Hasło „podsłuchiwacz” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 29, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 428.